Хората се завръщат... и ако не се страхуваш твърде много от времето като понятие и реалност, и ако умееш най-вече да чакаш търпеливо (което е безкрайно трудно понякога), то ще дойде момент, в който ще се усмихнеш на екрана на телефона си, защото някой призрак от миналото е решил да те навести. Ще подсладиш кафето си с мляко с някой приятен, на пръв поглед неангажиращ, разговор. Ще получиш писмо по пощата, написано на хартия, с красив ръкописен почерк. Ще ти подарят рисунка направена с мисълта за теб. И всичко това ще ти напомни, че живееш.
Животът връща в дните ни онези, с които имаме все още какво да преживеем, с които е останал белег от недоизживяното общо. Затова не бива да се страхуваме от разделите, от отчуждението и изтритите номера - съдбата си знае работата.
И често, само докато мигнем, сякаш за миг, се оказваме в цветни стаи с цветни хора, част от миналото ни, а може би и от бъдещето... :)
Няма коментари:
Публикуване на коментар